Αυτό που επικρατεί στην πλειοψηφία των ανθρώπων, που έχουν συσσωρεύσει αρκετές πληγές στην ζωή τους … είναι να μην θέλουν και να μην μπορούν να εμπιστευθούν ξανά στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Σηκώνουν ψηλό τοίχο άμυνας, για να μην προσβληθούν επιπλέον από την κάθε είδους απειλή, που τους πλησιάζει. Πέρα από το να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες του συναισθηματικού χτυπήματος … απομακρυνόμαστε γενικότερα από τους ανθρώπους και δεν απολαμβάνουμε τις ανθρώπινες σχέσεις!

_
__”Πρέπει να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις τους ανθρώπους, αλλιώς η ζωή γίνεται ανυπόφορη”_
Άντον Τσέχωφ
_
__Υπάρχει τρόπος να αποκτήσω την χαμένη μου Εμπιστοσύνη απέναντι σε κάτι, που με πλήγωσε;_
_Όταν ραγίσει το γυαλί, κολλάει ξανά; Υπάρχει περίπτωση να μην αφήσει σημάδια;_
_Πως μπορώ να ενισχύσω την Σχέση Εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους γύρω μου;_

Πρέπει φυσικά, πάντα, να αντιμετωπίζουμε την κάθε περίπτωση εξατομικευμένα. Υπάρχουν λογής λογής καταστάσεις, που μπορεί να μας έχουν φέρει σε δεινή θέση και πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το ιστορικό μας, το είδος της σχέσης που αναπτύσσουμε με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες βομβαρδίστηκε η Εμπιστοσύνη.
Ακολουθούν παρακάτω γενικές κατευθύνσεις, πολύ χρήσιμες για το χτίσιμο και την επανόρθωση αυτής της σημαντικής βάσης για την οποιαδήποτε σχέση αναπτύσσουμε! Αυτές οι οδηγίες απευθύνονται κυρίως σε όσους επιθυμούν να αποκτήσουν ξανά την αξιοπιστία τους.

Ειδικά στις συναισθηματικές σχέσεις, ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές, είναι πολύ πιο εκτιμητέο να μιλάμε εξ αρχής, εμείς οι ίδιοι να παρουσιάζουμε την κατάσταση, όσο δύσκολη κι αν είναι, αναγνωρίζοντας το πόσο θα πληγώσει τον άνθρωπο, που αγαπάμε εάν το μάθει από κάποια άλλη πηγή πέρα από εμάς. Κάνοντας το αυτό συνέχεια, βοηθά από την μία εμάς προσωπικά να μην κουβαλάμε φορτία και βάρη μέσα μας και από την άλλη ενισχύει την δύναμη και την ασφάλεια μέσα στην σχέση.

Η αλήθεια είναι το φως, που χρειάζεται μία σχέση για να αναπτυχθεί. Η αλήθεια δεν είναι σκληρή, όταν θεωρείται απαραίτητο εργαλείο για την προσωπική μας καλλιέργεια και πρόοδο. Ειδικά, στην περίπτωση που έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη κάποιου ανθρώπου, χρειάζεται να είμαστε πολύ συνεπείς μαζί της και να διαθέτουμε υπομονή και επιμονή από μεριάς μας, για να σιγουρευτεί η άλλη πλευρά, ότι οι αλήθειες μας ισχύουν.

Όταν κάνουμε κάποιο λάθος, θα πρέπει να δείχνουμε την μεταμέλεια μας λέγοντας “Συγγνώμη”. Ο άλλος/ η άλλη μπορεί να μας Συγχωρέσουν, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ανάκτηση της Εμπιστοσύνης δεν γίνεται να επιτευχθεί γρήγορα. Απαιτεί χρόνο και προσπάθεια από όλες τις πλευρές.

Όταν κάποιος έχει χάσει την Εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μας, είναι αναμενόμενο να μας κάνει αρκετές ερωτήσεις, για να του λυθούν απορίες και ερωτηματικά. Μπορεί αυτές οι ερωτήσεις να επαναλαμβάνονται, ειδικά στην αρχή. Να απαντάτε όσο πιο συγκεκριμένα και ξεκάθαρα μπορείτε, χωρίς να χάνετε την ψυχραιμία σας και την υπομονή σας. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, γιατί ο πληγωμένος άνθρωπος θέλει να σιγουρευτεί, ότι δεν του αποκρύπτεται τίποτα. Έχει την ανάγκη να αισθανθεί ασφαλής. Να μην ξεχνάτε, ότι ο στόχος σας σε αυτή τη διαδικασία είναι να επικοινωνήσετε με έναν τρόπο, που θα εκφράσει στην άλλη πλευρά ότι έχετε επιθυμία για αποκατάσταση. Εάν κάποια στιγμή αισθανθείτε, ότι σας πιέζει και σας οδηγεί στο να δώσετε προκλητικές λεπτομέρειες κάποιων πραγμάτων, που δεν εξυπηρετούν στην ανάκτηση της Εμπιστοσύνης, μπορείτε να το πείτε καθαρά και να οριοθετήσετε τον άνθρωπο, που σας ζορίζει.

Καμιά φορά μπορεί να μας περάσει από το μυαλό, ότι τιμωρώντας αυτόν/ αυτήν που μας πλήγωσε, μπορούμε να ανακτήσουμε την ηρεμία μας και να προχωρήσουμε μπροστά με το κεφάλι ψηλά. Λάθος! Μπορεί να μας δώσει μία πρόσκαιρη χαρά, αλλά στην πορεία μας μένει μία πληγωμένη αυτοπεποίθηση και ένας θιγμένος εγωισμός. Το πιο αποκαταστασιακό βήμα είναι να εξηγήσουμε στον άλλο με ποιον τρόπο θα μπορούσε να μας βοηθήσει στο να αναρρώσουμε και να επουλώσουμε τις πληγές, που έχουμε μέσα μας.

Δεν χρειάζεται στην αρχή να αναλύσουμε ή να κρίνουμε το τι αισθάνεται ο άλλος. Ας αφήσουμε να βγει και να εκφραστεί ελεύθερα ο συναισθηματικός κόσμος του ανθρώπου, που αγαπάμε και πονάει στην προκειμένη και στην συνέχεια μπορούμε να εκφράσουμε την οπτική και άποψη μας. Είναι πολύ σημαντικό για αρχή να βγει ο πόνος, ο θυμός και ο φόβος, για να μην μείνουν ως αγκυλωμένα συναισθήματα στην σχέση και να την τραυματίζουν συνέχεια.

Η ανάκτηση της Εμπιστοσύνης σε μία σχέση μπορεί να χρειαστεί αρκετό χρόνο. Πρέπει να έχουμε αυτοσυγκράτηση και κατανόηση σε αυτό, που έχει συμβεί και στον άλλο και στην σχέση. Μπορεί να μας βγει μία ανυπομονησία και κούραση, αλλά αυτό μόνο κακό θα κάνει στην προσπάθεια και δεν θα φέρει τα πράγματα πιο γρήγορα εκεί που τα επιθυμούμε. Βοηθάει πάρα πολύ το να εκφράζουμε στον άνθρωπο, που πληγώσαμε, την προθυμία μας και την απόφαση μας να είμαστε υπομονετικά δίπλα του κάνοντας του συνέχεια ξεκάθαρο, ότι αξίζουμε να αποκτήσουμε ξανά την Εμπιστοσύνη του.

Επίγνωση και αποδοχή του λάθους. Μεγάλο πράγμα! Εν αντιθέσει με το να χρησιμοποιούμε δικαιολογίες και προφάσεις. Αυτό δείχνει Δύναμη και αληθινή μεταμέλεια. Επίσης, ανεξάρτητα από την αστοχία, εκφράζει σημαντικό επίπεδο ωριμότητας.

Για να ανακτηθεί η Εμπιστοσύνη σε μία σχέση, χρειάζεται χρόνος και συγκέντρωση. Για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα μας σε λογικά πλαίσια. Ο παραπάνω χρόνος και η τριβή με τον άνθρωπο, που πληγώσαμε, απαιτείται … τίποτα δεν κερδίζεται πηγαίνοντας με τον “αυτόματο πιλότο” και χωρίς προσωπικό αγώνα με θυσίες.

Κανένα από τα παραπάνω δεν έχει νόημα, εάν δεν αγαπάτε αληθινά και βαθιά τον άνθρωπο σας. Εάν δεν έχετε κατανοήσει το πόσο σημαντικός είναι ο άλλος για εσάς, η όποια προσπάθεια κάνετε θα είναι απλά για τα μάτια του κόσμου. Μην την κάνετε! Μην παραπλανείτε, ούτε τον εαυτό σας, ούτε κανέναν. Είμαστε όλοι άνθρωποι, κάνουμε λάθη και αρκετές φορές άθελα μας μπορεί να πληγώσουμε ανθρώπους, που αγαπάμε και μας αγαπούν. Όλα διορθώνονται, όταν υπάρχει “βάθος” στα πάντα, στην μεταμέλεια, στην αγάπη, στον έρωτα, στην εκτίμηση, στην επίγνωση, στην δέσμευση, κ.ο.κ.