“Ενοχές” … “Τύψεις” … συναισθήματα, που μας βαραίνουν την ψυχή, μας πλακώνουν το στήθος πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Κάθε στιγμή που ο εγκέφαλος μας προσπαθεί να μπει σε κατάσταση ξεκούρασης, τότε έρχονται οι δυσάρεστες σκέψεις σαν σφήνα για να μας ταλαιπωρήσουν και να μας κάνουν να χάσουμε την ηρεμία και την γαλήνη.

Όταν πιστεύουμε, ότι έχουμε βλάψει κάποιον, ότι έχουμε κάνει “τραγικά” λάθη, τα οποία έκαναν κακό είτε σε εμάς τους ίδιους, είτε σε αγαπημένα μας πρόσωπα.

Πολλοί άνθρωποι βασανίζονται παλεύοντας καθημερινά με τις Τύψεις τους. Δυστυχώς, σε μερικές περιπτώσεις αυτός ο αγώνας κρατάει πολλά χρόνια και στερεί στον άνθρωπο την και την να προχωρήσει μπροστά και να παλέψει για το κάτι καλύτερο.

Είναι ένα είδος αυτο-μαστιγώματος, ούτως ώστε να εξιλεωθεί και να βασανιστεί για τα λάθη, που έγιναν. Πολλές φορές δεν λαμβάνεται υπόψιν, εάν τα λάθη έχουν γίνει επί τούτου ή ήταν αποτέλεσμα άλλων παραγόντων. Για αυτό και μπορούμε να πούμε, πως οι προσωπικότητες που εμπλέκονται πιο συχνά με τις Ενοχές είναι αυτές που αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη αυστηρότητα τον εαυτό τους.

α) Μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας απέναντι σε κάτι; Όχι φυσικά. Με το να χτυπάμε τον εαυτό μας για τα λάθη μας, τι κερδίζουμε; Τίποτα … Απλά πονάμε και έτσι αισθανόμαστε την συγκεκριμένη τιμωρία σαν κάτι, που μας αξίζει. Τιμωρούμε τον εαυτό μας για τα λάθη μας. Και τι ακριβώς καταφέρνουμε με αυτόν τον τρόπο; Τίποτα, απλά διαιωνίζουμε τον Πόνο! Δεν είναι και αρκετά έξυπνο αυτό …

β) Εάν έχουμε πληγώσει κάποιον, μπορούμε απλά να του ζητήσουμε συγγνώμη, χωρίς να το κάνουμε τεράστιο ζήτημα μέσα στην ψυχή μας. Αυτό δεν σημαίνει, ότι διακρινόμαστε για την γαϊδουριά μας, αλλά για την ρεαλιστικότητα μας, για την ανθρωπιά μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη, που δεν έχει βλάψει τον διπλανό του, είτε εσκεμμένα, είτε κατά λάθος. Εμείς … για ποιο λόγο να ξεχωρίζουμε από τους υπόλοιπους; Και αν δεν μπορούμε να ζητήσουμε συγγνώμη από το άτομο, που βλάψαμε … μπορούμε να ζητήσουμε συγχώρεση από τον Θεό της Πίστης μας ή ακόμα πιο ουσιαστικό … να νιώσουμε στο πετσί μας τους λόγους, που δεν έπρεπε να φερθούμε άσχημα και να αλλάξουμε άρδην ζωή και τρόπο σκέψης !!!

γ) Όταν το μυαλό μας κολλάει στις Τύψεις, δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να αλλάξουμε τον εαυτό μας, να τον κάνουμε καλύτερο, να στρογγυλέψουμε τις αδυναμίες μας και να μάθουμε από τα λάθη μας. Απλά αναπαράγουμε μέσα μας πίκρα και απογοήτευση. Τα τελευταία συναισθήματα δεν βοηθάνε κανέναν, ούτε εμάς, ούτε αυτόν που πιθανότατα βλάψαμε.